شیشه عمر منی

سلام نفسم عزیزدل مامان.. الهی من قربون قد و بالات برم. دیشب 1401/6/11 اتفاق خیلی بدی افتاد و من مردم و زنده شدم..از روی سکوی بهارخواب در حالی که داشتی با میلاد(پسرعموم) حرف میزدی(همیشه از اینطرف دیوار صداشون میزدی و اونام جواب میدن) منم داشتم حیاط رو میشستم که ای کاش نمیشستم و کنارت وایستاده بودم، یهو افتادی پایین و سرت شکست صدای خیلی بلندی داد. اون لحظه نفهمیدم چطور خودم و رسوندم بهت،فاطمه هم که اونجا بود زودتر رسید و تورو بلند کرد که منم رسیدم و تو رو ازش گرفتم. قلبم داشت وایمیستاد، خون زیادی میومد و من دیگه دست و پام شل شده بود تورو دادم بغل مامان بزرگت  چایی خشک اوردم زدم به پیشونیت که خون بند اومد بعد زنگ زدیم به بابات که بیاد اونم زود رسید و باهم بردیمت مغازه هم چندتا کمپوت خریدیم هم تو اروم تر شدی... نمیدونی چی بهم گذشت بدترین لحظه عمرمو تجربه کردم هنوزم دارم گریه میکنم و مینویسم.. من همیشه مواظبت بودم ولی دیروز کلا روز مضخرفی بود و حال خوبی هم نداشتم...خواستیم ببریمت دکتر هم ولی گفتن بخیه میزنن و بیشتر جاش میمونه حالت تهوع و بیحالی هم نداشتی دکترای اینجا هم که خوب نیستن دیگه ترسیدیم تو رو ببریم دکتر... الهی بمیرم برای پیشونیت که زخم شده. الهی من بمیرم و تو درد نکشی قشنگِ مامان..امیدوارم این روزام زودتر بگذره و زخم پیشونیت خوب بشه و جاش هم نمونه..الهی هرچی درد و بلا داری بخوره تو سر من.. زندگی مامان خیلی دوستت دارم عاشقتم